Zabić drozda - Nelle Harper Lee

Tytuł: Zabić drozda

Autor: Nelle Harper Lee

Wydawnictwo: Rebis

Ilość stron: 424

Pierwszą książką, którą przeczytałam w ramach wyzwania to "Zabić drozda". Od dawna planowałam ją przeczytać, ale ciągle odkładałam ją na inny czas. Wyzwanie przyczyniło się do tego, że w końcu sięgnęłam po tę pozycję i nie żałuję, bo dobrze spędziłam z nią czas.

Akcja książki dzieje się w latach trzydziestych XX wieku. Adwokat Atticus Finch jest obrońcą Murzyna posądzonego o gwałt białej dziewczyny. Sprawa wydaje się prosta, ale panujący wśród mieszkańców rasizm sprawia, że dzieją się rzeczy, które nie powinny się wydarzyć. Dzieci Atticusa znajdują się w centrum wydarzeń, przeżywają nie tylko chwile radości, ale też smutku. To opowieść o miłości, tolerancji, ale również o ogromnej niesprawiedliwości.

Słyszałam sporo dobrego o tej książce, więc byłam jej bardzo ciekawa. Nie wiedziałam czego się spodziewać, ale wiedziałam, że to jeden z tych klasyków, które warto znać. Historię bohaterów poznajemy z punktu widzenia córki adwokata, ośmioletniej Jean Louis, którą wszyscy nazywają Skautem. To właśnie ona o wszystkim opowiada, ale nie w sposób infantylny czy dziecinny. Dziewczynka jak na swój wiek jest mądrym dzieckiem, które wypowiada się w sposób dojrzalszy niż większość dzieci, czasem trochę nie pasowało mi jej zachowanie i język do jej wieku, ale można do tego przywyknąć. To jedna z tych książek, w których akcja jest wolna, ale mimo tego nie była dla mnie nuda. Na początku poznajemy codzienne życie Skauta, jej o cztery lata starszego brata i przyjezdnego kolegi Dilla. Poznajemy ich punkt widzenia na różne sprawy, czytamy o tym jak radzą sobie z problemami, które spotykają nie tylko ich, ale również ich ojca, a przede wszystkim Murzynów. To właśnie wątek czarnoskórych jest tutaj poruszający, bo wszechogarniający rasizm jest tutaj dobrze widoczny. We mnie ten wątek wzbudził różne emocje, aż przykro czytać jak Murzyni byli traktowani, jakie zdanie mieli o nich biali ludzie. Bardzo podobała mi się postawa Atticusa, jego poglądy i zachowanie. Bez wątpienia był wzorem dla swoich dzieci, które wiele mogły się od niego nauczyć. Tak naprawdę do połowy książki niewiele się w niej dzieje, dopiero rozdziały dotyczące procesu ożywiają fabułę, ale dla mnie nie było to tutaj minusem. Polubiłam bohaterów i z chęcią czytałam o ich losach, nie oczekiwałam po tej książce szybkiej akcji i zwrotów akcji. Mnie fabuła przekonała do siebie swoim przesłaniem i wartościami, o których warto pamiętać.

Jean Louis, jej brat Jem oraz przyjaciel Dill to rezolutne dzieci, dla których sprawy dorosłych nie są tajemnicą. Mamy tutaj okazję zobaczyć jaki wpływ mają na nich problemy, a głównie panujący wokół rasizm, poznajemy również ich codzienność. Ich ulubione zabawy mają związek z ich sąsiadem, który od wielu lat nie wychodzi z domu. Nikt go nie widział, nie wiadomo co się z nim dzieje, ale dzieci postanawiają rozwikłać tę zagadkę. Mimo tego, że czytamy o ich zabawach i o tym jak spędzają czas to nie można powiedzieć, że ich dziecinstwo jest beztroskie. Oni wszystko przeżywają na swój sposób, choć nie zawsze wszystko rozumieją. W zrozumieniu wielu spraw pomaga im ich ojciec, który jest naprawdę dobrym i rozsądnym człowiekiem. Podoba mi się postawa tej postaci, ale spodobało mi się także przedstawienie relacji pomiędzy siostrą a bratem. Polubiłam tych bohaterów i chętnie o nich czytałam. Jednak nie wszyscy bohaterowie są dobrzy, bo są również ci, którzy nie akceptują Murzynów. Sporo tutaj niesprawiedliwości, ale znajdzie się miejsce również na tolerancję, współczucie i dobro.

Narracja w tej książce jest pierwszoosobowa, poznajemy wszystkie wydarzenia z perspektywy ośmioletniej Jean Louis. Chociaż powieść ma już swoje lata to napisana jest prostym i lekkim językiem. Nie ma tu wielu opisów, dzięki czemu naprawdę dobrze czyta się tę książkę.

"Zabić drozda" to książka, która może skłonić do przemyśleń. Zawiera w sobie przesłanie, o którym warto pamiętać. Autorka porusza tutaj temat rasizmu, ale to również opowieść o współczuciu i miłości. Nie ma tu dynamicznej akcji, ale mi to nie przeszkadzało, bo z chęcią czytałam o losach bohaterów, nawet o tych, które nie wnosiły zbyt wiele do fabuły. Myślę, że warto sięgnąć po ten klasyk, bo może on wzbudzić różne emocje. Widziałam, że jest kontynuacja tej książki i na pewno po nią sięgnę, jestem ciekawa dalszych losów bohaterów.

''Myślę, że jest tylko jeden rodzaj ludzi. Ludzie.''

''Nigdy naprawdę nie zrozumie się człowieka, dopóki nie spojrzy się na sprawy z jego punktu widzenia (...) dopóki nie wejdzie się w jego skórę, nie pochodzi się w jego skórze po świecie.''