Szpital Królestwo. Dzienniki Eleanor Druse - Richard Dooling

Tytuł: Szpital Królestwo. Dzienniki Eleanor Druse

Autor: Richard Dooling

Wydawnictwo: Otwarte

Sięgnęłam po tę książkę, bo skusił mnie jej opis oraz nazwisko Stephena Kinga. Ta pozycja oparta jest na serialu amerykańskim o takim samym tytule i chociaż nigdy go nie widziałam to uznałam, że chcę zapoznać się z tą lekturą. Dawno nie czytałam książki o niewytłumaczalnych zjawiskach i duchach, dlatego byłam ciekawa tej powieści. Czy mi się spodobała? Tego dowiecie się czytając moją opinię.

Eleanor Druse znana przyjaciołom jako Sally ma siedemdziesiąt pięć lat. Jest emerytowanym profesorem nauk umysłowych i psychologii ezoterycznej, bada różne tajemnicze zjawiska i potrafi nawiązywać kontakt z duchami. Do Szpitala Królestwo trafia przyjaciółka Eleanor z dzieciństwa - Madeline, która próbowała popełnić samobójstwo. Zostaje odratowana, jednak dochodzi do kolejnej próby samobójczej, która tym razem okazała się skuteczna. Przed śmiercią Madeline wspomina o Eleanor, ale jej słowa są tajemnicze i niezrozumiałe nawet dla samej głównej bohaterki. Oprócz tego w szpitalu dzieją się dziwne rzeczy, więc Sally postanawia połączyć fakty i rozpoczyna swoje prywatne dochodzenie. Pisze list do Stephena Kinga, w którym wszystko objaśnia i prosi o pomoc.

Główna bohaterka Eleanor to starsza pani, która jest niezwykle żywiołowa i ciekawa świata, również tego pozaziemskiego. Gdy dostrzega, że w Szpitalu Królestwo dochodzi do dziwnych i niewyjaśnionych zjawisk postanawia wziąć sprawy w swoje ręce. Kiedy po wypadku Eleanor przebywa w Szpitalu Królestwo zaczyna dostrzegać coraz więcej dziwnych rzeczy. Mamy tu do czynienia z błąkającymi się duchami, ze złem i krzywdą, z sytuacjami, których pozornie nie da się wyjaśnić oraz z tajemniczymi zgonami i makabrycznymi eksperymentami medycznymi. Nikt Sally nie wierzy w jej wyjaśnienia i nikt nie rozumie jej chęci dowiedzenia się prawdy. Lekarze uważają, że to z nią jest coś nie tak, więc bohaterka musi liczyć tylko na samą siebie. Eleanor zaczyna przypominać sobie swoje dzieciństwo i swój pobyt w starym Szpitalu Królestwo, który spłonął, a na jego miejscu postawiono szpital, w którym się teraz znajduje. Wtedy właśnie wszystko zaczyna mieć dla niej sens.

Fabuła tej książki mnie zainteresowała i muszę przyznać, że pomysł na nią jest ciekawy. Jednak całość jakoś mnie do siebie nie przekonała. Styl autora nie należy do łatwych i lekkich. Jest tutaj trochę metafor i opisów, które mi się dłużyły, a także trochę trudnych pojęć. Na kartach tej książki panuje mroczna i niepokojąca atmosfera, ale według mnie można tę pozycję określić też jako dziwną. Żaden z bohaterów nie przypadł mi szczególnie do gustu. Owszem, Eleanor to ciekawa bohaterka, którą można polubić, ale nie wywołała we mnie większych emocji. Inni bohaterowie byli nijacy i dziwni, raczej ich nie polubiłam. Narratorem jest Sally, która tak jak już wspomniałam opisała wszystko w liście zaadresowanym do Stephena Kinga. Cała ta historia została opisana w formie dziennika głównej bohaterki, dzięki czemu dokładniej ją poznajemy.

''Szpital Królestwo. Dzienniki Eleanor Druse'' to książka niepokojąca i tajemnicza i moim zdaniem przeciętna. Były takie momenty, które potrafiły mnie wciągnąć i zaciekawić, ale całość jakoś mnie nie urzekła. Zakończenie mnie rozczarowało. Spodziewałam się jakiegoś głębszego wyjaśnienia i elementu zaskoczenia, a niestety tego nie dostałam. Trochę się w tej książce dzieje, ale akcja nie jest bardzo dynamiczna. Sporo sytuacji nie zostało dokładnie wyjaśnionych, a liczyłam na to, że prywatne śledztwo głównej bohaterki będzie bardziej intrygujące. Okładka też jakoś do mnie nie przemawia. Zauważyłam, że świeci w ciemności, więc to zaliczam jako jej plus. Nie będę polecać i odradzać tej książki. Myślę, że jeśli ktoś lubi takie klimaty to może sięgnąć po tę pozycję i wyrobić sobie o niej własne zdanie. Mi czegoś tutaj po prostu zabrakło.

''Czymże jest życie, jeśli nie poszukiwaniem bezpiecznego, przytulnego skrawka świata, gdzie można by się wygodnie umościć, odpocząć i pomyśleć: „Jestem zdrowy i szczęśliwy. Przynajmniej na razie”.