31 korytarzy - Agata Rybka

Tytuł: 31 korytarzy

Autor: Agata Rybka

Wydawnictwo: Novae Res

Lubię sięgać po debiuty i kiedy przeczytałam opis tej książki to wiedziałam, że chcę ją przeczytać. Dawno już nie czytałam książki o podobnej tematyce i byłam jej naprawdę ciekawa. Chociaż ta pozycja przypisana jest do literatury młodzieżowej to myślę, że wielu dorosłym spodoba się ta książka.

''Kiedy wszystko bezlitośnie dzieli, warto zamknąć oczy i poszukać głębiej!''

Amelia ma szesnaście lat. To dziewczyna, która wyróżnia się w szkole wyzywającym ubiorem i makijażem. Za tą maską skrywa się nastolatka z problemami, których przysparza jej chora matka, ale także nauczycielka geografii i lęk przed nawiązaniem bliższych relacji z rówieśnikami. Amelia jednak zaprzyjaźnia się z Ulą, która jest dla niej dużym wsparciem. Niespodziewanie dla niej samej zaczyna się dogadywać również ze swoim nauczycielem matematyki Witoldem. Chociaż wcześniej nic na to nie wskazywało, młodą dziewczynę i trzydziestoośmioletniego mężczyznę zaczyna łączyć silne uczucie. Czy ta miłość ma jakiekolwiek szanse? Jak ta sytuacja wpłynie na bohaterów? Jak zmieni się ich życie?

Amelia to dziewczyna, która nie radzi sobie ze swoimi problemami, ale jest też dojrzała i wrażliwa. Gdy zaczyna uświadamiać sobie swoje uczucia do nauczyciela, doskonale zdaje sobie sprawę jakie mogą być tego konsekwencje. Mimo wszystko jednak to właśnie chwile z Witoldem są dla niej najważniejsze. To dzięki niemu zaczyna czuć się szczęśliwa. Amelia to bohaterka, której było mi często szkoda. Rozumiałam jej pragnienie poczucia bezpieczeństwa, ale zdarzały się momenty, w których jej zachowanie nie do końca było dla mnie zrozumiałe.
Witold jest dojrzałym mężczyzną, któremu nie układa się w małżeństwie. Z czasem jego fascynacja uczennicą zamienia się w prawdziwe uczucie. Z jednej strony wie czego chce, ale z drugiej strony bardzo się tego obawia. Ma przecież rodzinę i boi się jej utraty, ale też opinii społeczeństwa. To bohater, który ma trochę za uszami i nie do końca udało mi się go polubić. Czytając o jego prywatnym życiu można go w pewnym stopniu zrozumieć, ale czasem jego postępowanie mnie irytowało. Mimo wszystko jednak z prawdziwym zainteresowaniem czytałam o losach bohaterów.

Temat związków z dużą różnicą wieku jest dość kontrowersyjny, ale autorka nie bała się go podjąć. Chociaż można spotkać się z tym motywem w wielu książkach to jednak pozycja Agaty Rybki moim zdaniem zasługuje na uwagę. Autorka niczego nie ubarwia, napisała całą tę historię w niezwykle ciekawy sposób. Jest tutaj sporo nieprzewidywalnych sytuacji, a fabuła potrafiła mnie wciągnąć.

Agata Rybka tak przedstawiła całą tę historię, że miałam wrażenie jakbym czytała zwierzenia Amelii i Witolda, jakby bohaterowie zwracali się bezpośrednio do mnie. Autorka ukazała nam również jak krzywdzące i mylące mogą być stereotypy. Podobało mi się też to jak opisała relację pomiędzy głównymi bohaterami. Ze szczegółami dowiadujemy się o tym jak rodziło się ich uczucie i z jakimi problemami się zmagają. Narracja w tej książce jest pierwszoosobowa. Jednym z narratorów jest Amelia, a drugim jest Witold i to oni opowiadają nam całą tę historię. Dzięki temu możemy bardziej poznać bohaterów, targające nimi uczucia oraz ich najskrytsze myśli.

''31 korytarzy'' to książka opowiadająca o miłości, która wcale nie jest łatwa, ale także o rozterkach, przekraczaniu pewnych granic i pokonywaniu trudności. Ta pozycja potrafi wzbudzić w czytelniku emocje, a największym zaskoczeniem było dla mnie zakończenie. Z dużym zainteresowaniem czytałam o losach bohaterów i o ich problemach, które tak naprawdę mogą dotyczyć wielu osób. Autorka poruszyła temat dla niektórych kontrowersyjny, ale bardzo dobrze sobie z nim poradziła. Moim zdaniem to naprawdę udany debiut i czekam na kolejne książki Agaty Rybki.

''Potrzeba tylko dwóch słów, by zmienić całe swoje życie. Im jest ich więcej, tym mniej w nich autentyczności. Jakiekolwiek przysłówki (mocno, szalenie i tym podobne) i porównania (kocham cię jak wariat; kocham cię jak nikogo innego; kocham cię bardziej niż wszystko, co mam) były zbędne. Kocha się raz, nie za coś, a mimo czegoś. Nie kocha się bardziej lub mniej. Nie kocha się mocno, szalenie czy ponad wszystko. Po prostu się kocha.''

Za możliwość przeczytania książki dziękuję autorce.