czwartek, 16 grudnia 2021

Pitbul - Anne Mette Hancock

Pitbul - Anne Mette Hancock

Tytuł: Pitbul

Autor: Anne Mette Hancock

Wydawnictwo: Mova 

Cykl: Mroki Kopenhagi

Tom:

Ilość stron: 386

 

"Pitbul" to już trzecia część cyklu Mroki Kopenhagi. Dwie poprzednie mi się spodobały, więc chętnie sięgnęłam po kolejny tom. Wiedziałam już czego mogę się spodziewać i zdradzę już teraz, że i tym razem jestem usatysfakcjonowana lekturą. Co tym razem wymyśliła aktorka? Zapraszam na recenzję. 

Dziennikarka śledcza Heloise Kaldan pracuje nad reportażem o wolontariacie hospicyjnym. Zostaje także wolontariuszką i zaprzyjaźnia się ze starszym mężczyzną Janem Fischofem, który zwierza się jej ze swych tajemnic. Okazuje się, że w młodości przyczynił się do czyjejś śmierci i boi się, że nadal tego nie odpokutował. Heloise postanawia dowiedzieć się prawdy i odkrywa, że śmierć, o której mówił staruszek, widnieje w policyjnych kartotekach jako nieszczęśliwy wypadek. Podczas szukania prawdy poznaje opowieści o lokalnym chuliganie, na którego wołano Pitbul. Co ma wspólnego z umierającym Janem? Czy Heloise zdąży pomóc Janowi skoro nawet policja nie chce powiedzieć jej prawdy? Dlaczego w połowie lat dziewięćdziesiątych znikały młode kobiety i jaki mają związek z tą sprawą? 

Trzecia część cyklu ogromnie zaciekawiła mnie swoim opisem. W tym tomie to Heloise odgrywa ważną rolę, ale tutaj również spotykamy znanego nam już policjanta Schafera, który przyjaźni się z dziennikarką. Muszę przyznać, że kontynuacja podobała mi się tak samo jak poprzednie części, w takim samym stopniu, bo nie była dla mnie ani lepsza ani gorsza. Poziom został utrzymany, napięcie jest lekko wyczuwalne, za to nie brakuje tutaj tajemnic z przeszłości tak jak to było w poprzednich częściach. W tym tomie poznajemy historię starszego mężczyzny, który znajduje się w hospicjum. Heloise podąża śladami jego młodości i odkrywa przerażające fakty, które przez lata były ukrywane. Tutaj akcja nie pędzi błyskawicznie, ale mimo tego ja nie nudziłam się ani chwili. Stopniowe odkrywanie tajemnic bardzo mi się tutaj spodobało, a kiedy już poznałam prawdę i myślałam, że wszystko zostało wyjaśnione nagle pojawia się duże zaskoczenie! Na sam koniec autorka szokuje pewną informacją, co całkowicie zburzyło moje wcześniejsze rozmyślania. No muszę przyznać, że bardzo mi się to spodobało, taki niespodziewany smaczek na koniec sprawił, że ta historia spodobała mi się jeszcze bardziej. To kolejna udana część i ciekawa jestem czy pojawi się następna czy już nie. Jeśli jednak zostanie wydana to na pewno też ją przeczytam, bo polubiłam ten cykl i miło spędzam czas z książkami autorki. 

W tej części Heloise pracuje nad kolejnym reportażem, tym razem dotyczy on wolontariatu prowadzonego przez Czerwony Krzyż. Zbierając materiały sama zostaje wolontariuszką i zaprzyjaźnia się ze starszym mężczyzną. Zaprzyjaźnia do tego stopnia, że postanawia mu pomóc. Jan zwierza się jej, że przyczynił się do czyjeś śmierci i martwi się, że Bóg zażąda od niego pokuty. Heloise nie chce dopuścić do tego, żeby Jan odszedł w poczuciu winy i próbuje poznać prawdę o jego przeszłości. Wciąga w tę sprawę również Schafera, który nie do końca rozumie motywy jej postępowania. Coraz bardziej jednak angażują się w sprawę i odkrywają szokującą prawdę. Okazuje się, że stare wydarzenia mają związek z zaginięciami kobiet i pewnym tajemniczym mężczyzną o pseudonimie Pitbul. Heloise to taka postać, którą da się lubić. Zresztą Schafera też polubiłam i z zainteresowaniem czytam o ich losach. Niewiele w tej części mamy ich życia osobistego, ale jednak coś tam się jednak zmienia u Heloise. Podoba mi się ich przyjacielska relacja, z chęcią o niej czytam. Pojawiają się również nowi bohaterowie, co do których nie można być pewnym aż do końca. Nie wiadomo kto jest szczery, a kto nie. Szczególnie na końcu jest to widoczne, co akurat uważam za duży plus fabuły. Każdy z bohaterów coś wnosi do tej historii i dzięki nim nie można się nudzić. 

Styl pisania autorki jest mi już znany z dwóch poprzednich części. Jest lekki, nie ma zbędnych opisów. Narracja taka jak w pierwszej i drugiej części - trzecioosobowa. Książkę czyta się przyjemnie i szybko, ja miło spędziłam z nią czas. 

"Pitbul" to kolejna ciekawa i wciągająca część cyklu. Nie nudziłam się, chociaż nie ma tutaj bardzo dynamicznej akcji i dużego napięcia. Nie brakuje natomiast tajemnic z przeszłości i ciekawych wydarzeń. W zakończenu autorka zaskakuje, to taki smaczek na sam koniec powieści, który wszystko zmienia. Polecam ten cykl szczególnie fanom thrillerów i kryminałów, może spodoba się Wam tak samo jak mi. 

"- Te drzwi, o których mówisz... - Wskazał na niebo. - Tam, w górze. - Chmura przesłoniła słońce i wydawało się, że temperatura spadła o kilka stopni. - Nie jestem pewien, czy mnie tam wpuszczą."

Za możliwość przeczytania książki dziękuję księgarni internetowej Tania Książka, w której znajdziecie dużo ciekawych nowości



środa, 8 grudnia 2021

Dziedzictwo zbrodni - Adrian Bednarek

Dziedzictwo zbrodni - Adrian Bednarek

Tytuł: Dziedzictwo zbrodni

Autor: Adrian Bednarek
 
Wydawnictwo: Novae Res
 
Ilość stron: 329

Książki Adriana Bednarka bardzo lubię. Cykl o Oskarze Blajerze jest jednym z moich ulubionych, dlatego po kolejne książki autora sięgam bez zastanowienia. Tym razem autor oddał w ręce czytelników powieść sensacyjną, w której nie brakuje wątków psychologicznych czy kryminalnych. Czy taka forma również przypadła mi do gustu?

Dominik razem ze swoim ojcem prowadzą bardzo nietypowy biznes - są seryjnymi zabójcami. Najnowsze zlecenie dotyczy rodziny Grabowskich. Mężczyźni mają zamordować rodziców i ich dorosłe dzieci. Jedną z ofiar ma zostać Marysia Grabowska. To beztroska dwudziestolatka, której życie diametralnie się zmienia, kiedy jej dom atakują zabójcy. Dziewczyna cudem unika śmierci, udaje jej się uciec. Dobrze wie czym zajmowała się jej rodzina i dlatego nie chce iść na policję. Postanawia sama dowiedzieć się kto i dlaczego zlecił zamordowanie jej rodziny. Dominik próbuje ją odnaleźć i dokończyć swoje zadanie. Okazuje się jednak, że oboje mają wspólnego wroga, a prawda o rodzinie Marysi jest inna niż się wydawało...

Muszę przyznać, że ta książka znacznie różni się od tych powieści autora, które przeczytałam do tej pory. Tutaj głównymi wątkami są te sensacyjne, chociaż znajdzie się trochę też tych kryminalnych czy psychologicznych. Mi takie połączenie się spodobało, wciągnęłam się w fabułę, ale i tak to cykl o Oskarze Blajerze bardziej przypadł mi do gustu. W tej książce również pojawia się napięcie i zwroty akcji, ale zabrakło mi tego dreszczyku niepokoju, który znam z innych książek Adriana Bednarka. Autor na końcu książki wspomina, że "Dziedzictwo zbrodni" to pewna odskocznia po thrillerach, że chciał spróbować z powieścią w klimacie sensacji. I w sumie to się nie dziwię, bo historia Oskara była tak nietypowa i też przerażająca, że taka odskocznia do dobry pomysł. Do mnie taka forma twórczości autora przemawia, dobrze spędziłam czas z tą lekturą. Wielu rzeczy można się domyślić, ale i tak znalazłam kilka zaskoczeń. Widziałam różne recenzje tej pozycji, ja dołączam do tych czytelników, którym książka się spodobała. Jest to coś innego w twórczości Adriana Bednarka, ale taka odsłona również jest ciekawa i intrygująca. Nie czytałam jak dotąd podobnej książki, dlatego też zaciekawiła mnie już od pierwszych stron. Czyta się ją naprawdę szybko, nie ma nudy, bo akcja jest dynamiczna. Nie będzie to moja najlepsza książka od autora, ale też nie będę narzekać, bo ostatecznie przypadła mi do gustu. 

Jednym z głównych bohaterów jest Dominik. Jego dzieciństwo nie było radosne i beztroskie. Jeszcze kiedy był dzieckiem ojciec zabrał go ze sobą, żeby wykonać zlecenie. Chłopiec został rzucony na głęboką wodę i od tej chwili jego życie się odmieniło. Po latach razem z ojcem zabija na zlecenie, zmienia się w człowieka bez wyrzutów sumienia. Ich najnowsze zlecenie to rodzina Grabowskich. Nie wszystko idzie po ich myśli, bo Marysi udaje się uciec. Dziewczyna jest przerażona, w jednej chwili została bez domu i rodziny. Postanawia jednak odkryć prawdę i dowiedzieć się dlaczego ktoś chciał zabić jej rodzinę. Dominik chce dokończyć swoje zadanie, bo inaczej wpadnie w niemałe tarapaty. W końcu udaje mu się ją odnaleźć i okazuje się, że mają wspólnego wroga. Ale czy przerażona dziewczyna i zabójca jej rodziny mogą podjąć współpracę? Muszę przyznać, że losy bohaterów bardzo mnie zaciekawiły. Wiadomo od początku, że Dominik jest czarnym charakterem, a jednak gdzieś tam po cichu liczy się na to, że nie zostanie przyłapany i że będzie można dalej śledzić jego losy. Autor nie po raz pierwszy tak wykreował swoich bohaterów, że chce się o nich czytać pomimo tego czego się dopuścili. I tak też było w tym przypadku. Byłam ogromnie ciekawa jak zakończy się ta historia i muszę przyznać, że takiego finału się nie spodziewałam. Wolałabym pewnie inny, ale wtedy nie byłoby zaskoczenia. 

Bardzo lubię styl pisania autora. Jest lekki, nie ma zbędnych opisów, a akcja jest dynamiczna. Jest napięcie i zaskoczenia, nie nudziłam się ani chwili. Narracja w tej powieści jest trzecioosobowa. 

"Dziedzictwo zbrodni" to książka sensacyjna, w której znaleźć można też wątki psychologiczne i kryminalne. To inna odsłona twórczości Adriana Bednarka, ale też ciekawa i intrygująca. Co prawda zabrakło mi tutaj takiego niepokoju i klimatu jaki był w cyklu o Oskarze Blajerze, ale mogę przymknąć na to oko, bo historia Dominika i Marysi też mi się spodobała. Po książki autora sięgam w ciemno i z niecierpliwością czekam na kolejne. Tę czyta się błyskawicznie, będzie idealna na zimowe wieczory. Jeśli macie ochotę na taką sensacyjną historię z płatnymi zabójcami to polecam. 

"Dorosłość jest sztuką dokonywania wyborów."

Za możliwość przeczytania książki dziękuję wydawnictwu:

 
Copyright © 2016 Czytam wszystko. , Blogger