Geno i Biała Runa złotoskrzydłego sokoła - Moony Witcher

Tytuł: Geno i Biała Runa złotoskrzydłego sokoła

Autor: Moony Witcher

Wydawnictwo: Srebrny Las

Pierwszy tom cyklu bardzo mi się podobał i byłam ciekawa jak wypadnie część druga, czy i tym razem zostanę pozytywnie zaskoczona. Poprzedni tom był takim wprowadzeniem w ten magiczny świat, a w tym zostało wyjaśnione wiele rzeczy i muszę przyznać, że było jeszcze ciekawiej.

Geno Hastor Venti pomyślnie przeszedł przez pierwszy poziom Interkantu. Po spędzeniu kilku dni w swoim rodzinnym domu przygotowuje się do kolejnej podróży do Arx Mentis. Czy tym razem uda mu się odnaleźć rodziców? Gdzie zniknęła madame Crikken? Czy Geno poradzi sobie z niebezpiecznymi przygodami? Dlaczego będzie musiał udać się do Irlandii?

Kolejna część przygód Geno podobała mi się jeszcze bardziej niż poprzednia. Ile tu się działo! Nie nudziłam się ani przez chwilę, ponownie wciągnęłam się w ten magiczny świat. Nie sądziłam nawet, że seria, która skierowana jest głównie do młodszych czytelników tak bardzo mi się spodoba. Tak naprawdę nie przeczytałam wielu książek opowiadających o magii, o zgłębianiu tajemnic umysłu i nie mam zbyt dużego porównania do podobnych pozycji. Dla mnie opisane tutaj wydarzenia były bardzo interesujące, z przyjemnością o nich czytałam. Muszę przyznać, że autorce i tutaj udało się kilka razy mnie zaskoczyć, nie spodziewałam się tego, że wydarzy się tak dużo różnych nieoczekiwanych sytuacji. W tej książce sporo się dzieje, akcja jest dynamiczna, czasem na chwilę zwalnia, ale zaraz potem znów pojawia się coś nowego i często niespodziewanego. Można powiedzieć, że wiadomo jak się skończy ta historia, ale jednak autorka zaskakuje, wprowadza nowe elementy, które nie raz mnie zaskoczyły. Bohaterowie spotykają wiele problemów i często obawiałam się, że nie uda im się tym razem wygrać, nie byłam pewna ich losów. Jest jednak jedna rzecz, która jakoś mnie tutaj nie przekonuje, a jest to wątek dotyczący relacji pomiędzy głównym bohaterem Geno a jego niewidomą przyjaciółką Suomi. Chłopiec ma dwanaście lat, dziewczynka jest o rok młodsza i już w tym wieku przekonani są o swojej wzajemnej i szczerej miłości. Mam wrażenie, że to jest tutaj niepotrzebne, że jakoś mi to nie pasuje do całej tej historii. Mimo tego jednak uważam, że to naprawdę ciekawa seria. Jest tutaj sporo tajemnic, jest magia, magiczne przedmioty i stworzenia, walka dobra ze złem. Jestem bardzo ciekawa ostatniej części. Mam nadzieję, że będzie równie ciekawa i wciągająca co poprzednie tomy.

Geno dalej poszukuje rodziców, którzy zostali porwani gdy był małym dzieckiem. Doskonale zdaje sobie sprawę, że będzie to naprawdę trudna i niebezpieczna przygoda, ale jest na to przygotowany, za wszelką cenę chce pomóc swojej rodzinie. W Arx Mentis coraz gorzej się dzieje. Powstają dwie grupy, które chcą się wyeliminować. Nowe Przymierze to grupka osób, które popierają madame Crikken i Geno, znają prawdę i dostrzegają okrucieństwo obecnego Summus Sapiensa Yatto. Druga grupa to Sekta Rebeliantów, którzy są równie źli i okrutni co Summus. Żądza władzy i chęć zemsty to ich główne cele. Która z nich zwycięży? Do czego zdolni są wrogowie Geno? Nie spodziewałam się takich wydarzeń, pomiędzy bohaterami wybucha prawdziwa wojna, w której dobro walczy ze złem, sprawiedliwość z nikczemnością. Byłam zadziwiona do czego zdolny jest Yatto, jak bardzo można być okrutnym i złym. Geno i jego przyjaciele muszą zmierzyć się z wieloma trudnościami, a to jeszcze nie wszystko. W Arx mają miejsca tragiczne wydarzenia, które powodują jeszcze większy chaos. Bardzo mnie wciągnęły losy bohaterów, czasem były takie rozdziały, że nie chciałam odkładać książki na później, bo chciałam wiedzieć od razu co będzie dalej z bohaterami. Mogłabym napisać dużo więcej o bohaterach i rozgrywających się tu wydarzeniach, ale nie chciałabym napisać za dużo. Warto samemu sprawdzić czy seria się spodoba, mi przypadła do gustu i cieszę się, że miałam możliwość jej przeczytania.

O stylu pisania autorki wspominałam przy recenzji poprzedniej części. Jest prosty i zrozumiały, bo przecież to seria skierowana do tych trochę młodszych czytelników. Niektóre nowe słowa dotyczące magii mogą być trochę trudne dla dzieci, ale później można się przyzwyczaić, wszystko robi się bardziej przystępne i nie będzie problemu ze zrozumieniem fabuły. Tym razem na końcu książki znajdziecie ilustracje run przeznaczenia i ich krótki opis. Runy mają duże znaczenie dla tej historii, więc taki dodatek może być pomocny. Dodatkowo jest jeszcze regulamin inicjacyjny oraz regulamin pośrodkowy, które obowiązują w Arx Mentis, a złamanie którejś reguły wiąże się z poważnymi konsekwencjami. Narracja jest taka sama jak w poprzedniej części - trzecioosobowa.

"Geno i Biała Runa złotoskrzydłego sokoła" to bardzo udana kontynuacja, która wciągnęła mnie jeszcze bardziej niż pierwsza część. Przygody Geno są naprawdę ciekawe, autorka potrafi zaskoczyć niespodziewanymi zdarzeniami i naprawdę sporo się tutaj dzieje. To nie tylko opowieść o losach chłopca, to również opowieść o walce dobra ze złem, o odwadze, o przeznaczeniu, przyjaźni i miłości. Podoba mi się ta seria i z przyjemnością sięgnę po trzecią część. Myślę, że ten cykl spodoba się nie tylko młodszym czytelnikom, warto sprawdzić, bo może i Wam przypadnie do gustu.

"- Naprawdę jestem tak inny od wszystkich? Czy moja rodzina jest przeklęta? - zapytał łamiącym się głosem chłopiec, który w oczach Crikken dostrzegł czerniejącą pustkę.
- Jesteś Hastorem Ventim. A nazwisko to owiane jest wieloma tajemnicami. Nie wiem, co ci powiedzieć. Nie znam odpowiedzi na twoje pytania."

Za możliwość przeczytania książki dziękuję wydawnictwu: