Powiedz, że jesteś moja - Elisabeth Noreback

Tytuł: Powiedz, że jesteś moja

Autor: Elisabeth Noreback

Wydawnictwo: Zysk i S-ka

Thrillery psychologiczne bardzo lubię, więc nie mogłam przejść obok tej książki obojętnie. Opis jeszcze bardziej wzbudził moją ciekawość, bo chociaż książek o zaginięciach już trochę jest to jednak po każdą sięgam z zainteresowaniem. A do tego jeszcze to zdanie znajdujące się na okładce: ''Każdy myśli, że umarła. Ty wiesz, że żyje. Ktoś robi wszytko, żeby ukryć prawdę''. Nic więc dziwnego, że tak mnie ta powieść zaintrygowała.

Stella wiele lat temu straciła swoją roczną córkę. Będąc na plaży tylko na chwilę spuściła ją z oka, a mała Alice po prostu zniknęła. Nikt nie wie co się z nią stało, a po wielu poszukiwaniach zostaje uznana za zmarłą. Teraz po dwudziestu latach Stella jest psychoterapeutką i mieszka razem ze swoim mężem i nastoletnim synem. Jej w miarę ustabilizowane życie nagle się zmienia, kiedy w klinice pojawia się młoda dziewczyna Isabelle. Stella jest pewna, że spotkała swoją zaginioną córkę, ale nikt nie chce jej w to uwierzyć. Stella sama zaczyna wątpić w swój stan psychiczny i nie ma pojęcia, że zrobi się jeszcze bardziej niebezpiecznie.

Bardzo spodobała mi się kreacja bohaterów, bo autorka świetnie przedstawia nam ich odczucia, dokładnie poznajemy emocje, które nimi targają i motywy ich postępowania, które czasem były naprawdę przerażające. Stella nigdy nie zapomniała o tym co ją spotkało i żyła z nadzieją, że kiedyś odnajdzie swoje zaginione dziecko. Kiedyś się już pomyliła, co spowodowało, że trafiła do szpitala psychiatrycznego, miewała ataki paniki. Kiedy spotyka Isabelle jest przekonana, że tym razem się nie myli, że to jest właśnie jej córka. Od tej chwili jej życie się zmienia, a czytelnik może ze szczegółami przyjrzeć się jej zmaganiom, jej próbom odkrycia prawdy. Czytając o tym wszystkim zastanawiałam się czy rzeczywiście ma rację, czy może jednak zaczyna wariować. Stella zachowywała się dziwnie, ale przecież można ją zrozumieć, bo straciła kiedyś córkę, wiele przeszła i wycierpiała. Isabelle to młoda dziewczyna, która nie radzi sobie po śmierci swojego ojca. Jakiś czas temu wyprowadziła się od matki, która nagle ją poinformowała o tym, że to nie był jej biologiczny ojciec. Isabelle szukając pomocy trafia do kliniki Stelli i zaczyna terapię. Jest zagubiona, niepewna, nie lubi samej siebie. Mamy jeszcze jedną główną bohaterkę, matkę Isabelle - Kerstin. Jest zaborczą kobietą, która za wszelką cenę chce chronić swoje dziecko. Nie podoba jej się to, że jej córka chodzi na terapię, bo uważa, że Stella nią manipuluje. Każda z tych postaci jest bardzo dobrze wykreowana, autorka szczegółowo przedstawia nam ich portrety psychologiczne.

Tak do połowy książki akcja nie jest za bardzo dynamiczna, bo autorka skupiła się przede wszystkim na pokazaniu nam tych wszystkim emocji, które towarzyszą bohaterom, na ich wewnętrznym rozterkom. Tutaj miłość, strach i niepokój stają się obsesją. Później akcja przyspiesza, a autorka nie raz zaskakuje czytelnika nowymi faktami. Dzięki retrospekcjom dowiadujemy się trochę o przeszłości bohaterów i zaczynamy coraz więcej rozumieć. Kilku rzeczy się domyśliłam, ale jednak wielu spraw nie przewidziałam i były dla mnie sporym zaskoczeniem. Książka trzymała mnie w napięciu, z dużym zainteresowaniem przewracałam kolejne strony, bo byłam bardzo ciekawa jak się to wszystko zakończy. Były takie momenty, które wzbudzały we mnie sporo emocji. Czasami mnie denerwowały, czasami przygnębiały. Jak czytałam o postępowaniu jednej z bohaterek to nie mogłam uwierzyć, że można się tak zachowywać.

Elisabeth Noreback ma lekki styl pisania, dzięki któremu książkę czyta się naprawdę dobrze. Losy bohaterów poznajemy dzięki narracji pierwszoosobowej. Narratorkami są główne bohaterki - Stella, Isabelle oraz Kerstin. Bardzo mi się to spodobało, bo dzięki temu mogłam dokładniej poznać każdą z nich, ich myśli i problemy. Tak bardzo wciągnęłam się w tę historię, że ciężko mi było się od niej oderwać. Przeżywałam wszystko razem z bohaterami, bo ta książka naprawdę mocno pobudza wyobraźnię.

''Powiedz, że jesteś moja'' to bardzo dobry thriller psychologiczny. Trzyma w napięciu, wywołuje wiele emocji, zaskakuje, a czasem nawet przeraża. To również opowieść o cierpieniu, stracie, miłości, obsesji i nadziei. Czytelnikowi ciężko się oderwać od tej książki, bo chce się wiedzieć co będzie dalej, jakie będzie zakończenie. Fabuła bardzo wciąga, a dużym plusem są wyraziści bohaterowie i ich dobrze wykreowane portrety psychologiczne. Mam nadzieję, że pojawią się kolejne książki autorki, bo chętnie bym je przeczytała.

''Każdy się boi. Każdy. Ale uśmiechamy się, udajemy, kłamiemy twarzą, żeby to, co ukryte, nie wyszło na wierzch.''

Za możliwość przeczytania książki dziękuję wydawnictwu: